Devamını okuAilesi tarafından terk edilen Kya, kendisini tamamen kendi başına gezmek için sol bulur, küçük, inatçı kasabasının kenarlarının hemen ötesinde olan izole bataklıkların içinde yer almaktadır.Bataklık hem sığınağı hem de hapishanesi olur - doğanın güzelliğinin ağrıyan bir yalnızlık ile karıştığı bir yer.Onun günleri, vahşi doğanın ritimleri ve terk edilme izleri tarafından şekillendirilen sessiz esneklik içinde geçirilir. Trajedi grevleri ve eski erkek arkadaşı ölü keşfedildiğinde, tenha hayatının kırılgan huzuru paramparça olur.Bir anda, uzun zamandır reddeden ya da korkmuş olan kasaba halkı, ona şüphe ve kötülükle bakışlarını ele geçiriyorlar.Onlara göre, artık sadece "bataklık kızı" değil, bir karanlık figürü, kolektif rahatsızlıkları için uygun bir günah keçisi.Kolluk kuvvetleri bu önyargıyı yansıtır ve onu cinayetinin birincil şüpheli olarak markalaştırır. Yine de suçlamaların ve fısıltıların altında daha derin bir gerçek yatıyor: Kya’nın hikayesi hayatta kalma, aranan ve kaybedilen sevginin, hırpalanan bir kalbin, hala bağlantı için özlem duyduğu bir kalbidir.Şüphenin ağırlığı ona bastırırken, sadece tehlikede olan masumiyeti değil, kim olduğunun özü, evcilleşmemiş vahşi doğada dövülmüş ve şimdi insan yargısının zulmüyle test edilmiştir.