อ่านเพิ่มเติมยี่สิบแปดวันผ่านไปตั้งแต่ไวรัสมรณะได้รับการปล่อยตัวจากโรงงานวิจัยของอังกฤษโดยไม่ตั้งใจและโลกที่เรารู้ว่ามันคลี่คลายในใจกลางกรุงลอนดอนผู้รอดชีวิตกลุ่มเล็ก ๆ พบว่าตัวเองเข้าไปพัวพันกับการต่อสู้อย่างไม่หยุดยั้ง - ไม่ใช่แค่เพื่อความอยู่รอด แต่เพื่อมนุษยชาติของพวกเขา ไวรัสไร้ความปราณีและไม่เลือกปฏิบัติแพร่กระจายไปอย่างง่ายดายทั้งสัตว์และมนุษย์เปลี่ยนเหยื่อให้กลายเป็นสิ่งมีชีวิตที่ถูกบริโภคโดยความโกรธครั้งแรกและความกระหายที่ไม่รู้จักพอสำหรับความรุนแรงผู้ติดเชื้อเหล่านั้นไม่เป็นที่รู้จักอีกต่อไป-ใบหน้าที่คุ้นเคยในขณะนี้บิดเป็นล้อเลียนที่น่ากลัวของสิ่งที่พวกเขาเคยเป็นโรคนี้ไม่มีขอบเขตไม่มีการรักษาและไม่มีที่สิ้นสุดในสายตา ท่ามกลางความโกลาหลนี้พันธบัตรที่เปราะบางระหว่างผู้รอดชีวิตได้รับการทดสอบตามขีด จำกัด ของพวกเขากลัวแทะในใจของพวกเขาในขณะที่ความหวังยึดติดกับขอบของจิตใจของพวกเขาอย่างดื้อรั้นในแต่ละวันเป็นการต่อสู้ที่สิ้นหวังไม่เพียง แต่ต่อต้านการติดเชื้อเท่านั้น แต่ยังต่อต้านความสิ้นหวังด้วยตัวเอง - การต่อสู้อย่างต่อเนื่องเพื่อรักษาสติเมื่อโลกรอบตัวพวกเขาได้ลงไปสู่ความบ้าคลั่งเรื่องราวของพวกเขาคือหนึ่งในความยืดหยุ่นการเสียสละและความตั้งใจที่จะทนต่อการทนแม้กระทั่งในการเผชิญกับความสยองขวัญที่ไม่สามารถจินตนาการได้ ในทิวทัศน์ของเมืองที่แตกเป็นเสี่ยง ๆ ซึ่งทุกเงาซ่อนตัวและลมหายใจทุกครั้งอาจเป็นครั้งสุดท้ายวิญญาณไม่กี่คนเหล่านี้มีน้ำหนักของสิ่งที่เหลืออยู่ของมนุษยชาติพวกเขาจะหาหนทางที่จะอยู่รอด - หรือยอมจำนนต่อความมืดปิดรอบตัวพวกเขาหรือไม่?